Σύνδρομο Υπακρωμιακής Προστριβής Ώμου

Τι είναι το σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής ώμου;

Το 1972 , για πρώτη φορά εισήχθη ο όρος “Σύνδρομο προστριβής” στη βιβλιογραφία, περιγράφοντας το μηχανικό αποτέλεσμα τριβής των τενόντων του ώμου, γνωστοί στο σύνολό τους ως μυοτενόντιο πέταλο ή στροφικό πέταλο. Οι τένοντες τρίβονται κάτω από το ακρώμιο (τη «βάτα» μας), ιδιαίτερα όταν το χέρι ανυψώνεται εμπρός, ψηλά και σε εσωτερική στροφή.

Εικόνα 1. Η πρόσθια ανύψωση του χεριού σε συνδυασμό με έσω στροφή προκαλεί πρόσκρουση της βραχιονίου κεφαλής στο ακρώμιο και επομένως σύνθλιψη του παρεμβαλλόμενου μυοτενόντιου πετάλου.

Ποιες είναι οι τρεις μορφές του συνδρόμου;

Περιγράφονται 3 κλινικές παρουσίες του συνδρόμου υπακρωμιακής προστριβής:

1η μορφή:αφορά νέους, έως 25 ετών. Παρουσιάζουν εικόνα οξείας φλεγμονής, οίδημα ή αιμάτωμα των τενόντων, που θεραπεύεται συνήθως με αντιφλεγμονώδη αγωγή και ανάπαυση.
2η μορφή:συνήθως προσβάλλει άτομα 25 – 40 ετών. Στα παραπάνω συμπτώματα προστίθεται η εικόνα τενοντίτιδας ή και εκφύλισης των ιστών (κυρίως πάχυνση). Στις περιπτώσεις αυτές, η συντηρητική αντιμετώπιση μπορεί να μην είναι αποτελεσματική και να χρειαστεί αρθροσκοπική επέμβαση.
3η μορφή:αφορά ασθενείς άνω των 40 ετών. Αφορά εξέλιξη της φάσης 2, με μηχανική διαταραχή των τενόντων ακόμα και μερική ρήξη αυτών και αλλαγές στον υπακρωμιακό χώρο με ανάπτυξη οστεοφύτων (άλατα). Στις περιπτώσεις αυτές απαιτείται αρθροσκοπική επέμβαση.

Σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής ώμου: Αίτια και Παράγοντες Κινδύνου

Τα αίτια εμφάνισης του συνδρόμου υπακρωμιακής προστριβής είναι ανατομικά ή λειτουργικά. Τα πιο συχνά αναγνωρίσιμα είναι:

ανατομικές παραλλαγές του ακρωμίου (Βλέπε εικόνα 2)
πάχυνση του κόρακο-ακρωμιακού συνδέσμου
αστάθεια της άρθρωσης του ώμου που προκαλεί προς τα άνω ανύψωση της βραχιονίου κεφαλής.

Ο Ορθοπεδικός πρέπει να διαχωρίσει την πιθανότητα μονονευροπάθειας Α5-Α6 αυχενικής ρίζας (αυχενικό σύνδρομο).

Εικόνα 2. Οι τρείς τύποι του ακρωμίου. Ο 1 είναι ο φυσιολογικός όπου το ακρώμιο είναι επίπεδο. Στον 2 το ακρώμιο είναι κυρτό και στον 3 το ακρώμιο είναι αγκιστρωτό.

Επιπρόσθετα, η υπέρχρηση ή οι επαναλαμβανόμενοι μικροτραυματισμοί του ώμου στην ανυψωμένη θέση του χεριού προδιαθέτουν στη παθολογία του συνδρόμου. Αθλητές κολύμβησης, αντισφαίρισης, πετοσφαίρισης, αλλά και ρίπτες έχουν αυξημένες πιθανότητες εμφάνισης του συνδρόμου. Ο ρόλος του Ορθοπεδικού είναι να δώσει σωστές οδηγίες εκτέλεσης ασκήσεων και προπονητικής, ώστε ο αθλητής να αποφεύγει τους τραυματισμούς του μυοτενόντιου πετάλου.

Μεγάλη σημασία έχει να διαγνώσει ο Ορθοπεδικός το δευτερογενές σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής, που η αιτιολογία του είναι λειτουργική. Συνήθως, οδηγούνται στην ανάπτυξη αυτού του δευτερογενούς συνδρόμου προστριβής νέοι κυρίως αθλητές – κάτω των 40 ετών – που παρουσιάζουν:

ήπια αστάθεια του ώμου
έκκεντρες υπερφορτίσεις
μυϊκή ανισορροπία
βλάβες του επιχειλίου χόνδρου

Αν δεν διαγνωστεί σωστά ο ασθενής, ακόμα και αν υποβληθεί σε αρθροσκοπική επέμβαση θα συνεχίσει να έχει συμπτώματα.

Ποια συμπτώματα προκαλεί;

Το κύριο σύμπτωμα του συνδρόμου υπακρωμιακής προστριβής είναι ο πόνος στον ώμο, ο οποίος εμφανίζεται κυρίως στο πρόσθιο και άνω τμήμα της άρθρωσης. Ο πόνος μπορεί:

Να ξεκινά από το μπροστινό μέρος του ώμου και να ακτινοβολεί προς την πλάγια επιφάνεια του βραχίονα.
Να εντείνεται όταν ο ασθενής εκτελεί κινήσεις, όπως κατά την ανύψωση του άνω άκρου πάνω από το ύψος του ώμου ή κινήσεις πίσω από την πλάτη (π.χ. όταν βάζει το χέρι στην πίσω τσέπη ή ξεκουμπώνει σουτιέν).
Να εμφανιστεί μόνο με τη χρήση του ώμου στα αρχικά στάδια, αλλά όσο η πάθηση εξελίσσεται, μπορεί να υφίσταται ακόμα και σε κατάσταση ηρεμίας.
Να επιδεινώνεται κατά τη διάρκεια του ύπνου, ιδιαίτερα όταν ο ασθενής ξαπλώνει στην πάσχουσα πλευρά.
Να εμποδίζει καθημερινές δραστηριότητες του ασθενή, όπως να ντυθεί.
Να επιφέρει περιορισμένη κίνηση στον ώμο, ιδιαίτερα όταν η πάθηση παραμένει χωρίς θεραπεία.

Πώς γίνεται η διάγνωση;

Έχει τονιστεί ήδη η σημασία της σωστής διάγνωσης, ώστε να αντιμετωπιστεί σωστά το σύνδρομο και να αποκλειστούν άλλες παθήσεις. Η διάγνωση του συνδρόμου υπακρωμιακής προστριβής γίνεται συνδυαστικά με κλινική εξέταση και απεικονιστικές εξετάσεις. Αρχικά, ο γιατρός θα καταγράψει ένα λεπτομερές ιατρικό ιστορικό. Στη συνέχεια θα αξιολογήσει τον πόνο στην περιοχή του ώμου και το εύρος κίνησης ζητώντας από τον ασθενή να κινήσει τον ώμο του σε διάφορες κατευθύνσεις. Στη συνέχεια, ο ασθενής υποβάλλεται σε διαγνωστικές δοκιμασίες, όπως το Hawkins Test και το Neer Test. Επιπλέον, εξετάσεις όπως η ακτινογραφία, η μαγνητική τομογραφία προσφέρουν απεικονίζουν με λεπτομέρεια το στροφικό πέταλο του ώμου και αποκαλύπτουν την έκταση της φλεγμονής.

Πώς αντιμετωπίζεται το σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής ώμου;

Η αντιμετώπιση του συνδρόμου υπακρωμιακής προστριβής εξαρτάται από το στάδιο της πάθησης και αποσκοπεί στην ανακούφιση των συμπτωμάτων και την αποκατάσταση της λειτουργικότητας της άρθρωσης. Ο Ορθοπεδικός θα αποφασίσει ποια προσέγγιση είναι η κατάλληλη με βάση την κλινική εικόνα του ασθενή.

Στα αρχικά στάδια, επιλέγεται η συντηρητική αντιμετώπιση του συνδρόμου με μεθόδους, όπως:

Υπακρωμιακές εγχύσεις: Οι ανάγγειοι ιστοί των τενόντων συγκεντρώνουν ελάχιστη ποσότητα των χορηγουμένων από το στόμα αναλγητικών. Γι’ αυτό και τόσο συχνά καταλήγουμε στις υπακρωμιακές ενέσεις ξυλοκαίνης και κορτιζόνης. Ωστόσο, τελευταία χρησιμοποιείται πλάσμα με αυξητικούς παράγοντες (PRPs) από το ίδιο το αίμα του ασθενούς, πλούσιο σε αναγεννητικούς των ιστών οστεοβλαστών.
Φυσικοθεραπεία: Στην οξεία φάση του άλγους, οι φυσιοθεραπευτικοί στόχοι είναι η μείωση της φλεγμονής και του άλγους, η αντιμετώπιση της μυϊκής αχρησίας, η βελτίωση του εύρους κίνησης και της αρθροκινηματικής του ώμου. Μια αρχική περίοδος ενεργούς ανάπαυσης, και εντατικό ασκησιολόγιο με τροποποίηση των κινήσεων, είναι τα κύρια βήματα. Η φυσικοθεραπευτική επιστράτευση αναλγητικών μέσων, τεχνολογικών βοηθημάτων και η εκπαίδευση του ασθενούς και των νευρομυϊκών λειτουργειών του ώμου πρέπει να επιδιώκονται. Στη συνέχεια εισάγεται η ισοκινητική και ισομετρική ενδυνάμωση, οι εργομετρικές ασκήσεις και τέλος, η ισοτονική αποκατάσταση, που σταδιακά θα επαναφέρουν τη λειτουργία στα επιθυμητά επίπεδα.

Πότε είναι απαραίτητη η αρθροσκοπική επέμβαση ώμου – ακρωμιοπλαστική;

Μετά από 3 -6 μήνες, το 60 – 90% των ασθενών βελτιώνεται σημαντικά.
Ο ιδανικός χειρουργικός ασθενής είναι αυτός που:

δεν βελτιώνεται με τη πάροδο αυτού του διαστήματος
ανακουφίστηκε άμεσα μετά την έγχυση ξυλοκαΐνης στο ιατρείο
έχει τύπου 2 ή 3 ακρώμιο ή μεγάλο οστεόφυτο
εμφανίζει αλλοιώσεις στο μυοτενόντιο πέταλο στη μαγνητική τομογραφία

Η αρθροσκόπηση, με την ελάχιστα παρεμβατική φύση της, προσφέρει τα πλεονεκτήματα της άμεσης όρασης και της άμεσης παρέμβασης. Επομένως, είναι μια διαγνωστική και θεραπευτική μέθοδος, χωρίς κινδύνους ή επιπλοκές. Σε σωστά επιλεγμένους ασθενείς και όταν αυτή πραγματοποιείται σε επιλεγμένα κέντρα και από πιστοποιημένους αρθροσκόπους, παρουσιάζει ποσοστά βελτίωσης της τάξης του 85%. Η αρθροσκοπική αντιμετώπιση περιλαμβάνει την αποσυμπίεση των τενόντων, την ακρωμιοπλαστική (διαμόρφωση του ακρωμίου από τύπο 2 ή 3 σε τύπο 1) και σε περιπτώσεις συνύπαρξης ρήξης τενόντων την συρραφή αυτών, συνοδεύεται πάντοτε από μετεγχειρητικό πρόγραμμα ενδυνάμωσης.

Ο Ορθοπεδικός Χειρουργός Ιωάννης Κ. Τριανταφυλλόπουλος διαθέτει εξειδίκευση στην αρθροσκοπική, ελάχιστα παρεμβατική και ρομποτική χειρουργική. Η βαθιά γνώση και η πολύχρονη εμπειρία του στην αντιμετώπιση παθήσεων, όπως το σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής, διασφαλίζουν μια εξατομικευμένη και επιστημονικά τεκμηριωμένη προσέγγιση για κάθε ασθενή. Με σύγχρονες μεθόδους διάγνωσης, συντηρητικής θεραπείας και χειρουργικής αποκατάστασης, ο κ. Τριανταφυλλόπουλος προσφέρει ολοκληρωμένη φροντίδα σε ασθενείς κάθε ηλικίας, συμπεριλαμβανομένων αθλητών. Αντιμετωπίζοντας την κάθε περίπτωση με αφοσίωση, στοχεύει στη μέγιστη δυνατή αποκατάσταση και επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες.

Επικοινωνήστε μαζί μας για περισσότερες πληροφορίες και ένα ολοκληρωμένο πλάνο θεραπείας.