Ο καθηγητής ορθοπεδικής Ιωάννης Τριανταφυλλόπουλος εμβαθύνει στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι ασθενείς με τους ιατρούς τους ή την περίθαλψή τους. Δεν είναι λίγα τα παράπονα που κάνουν οι ασθενείς αμέσως μετά από την έξοδο τους από ένα ιατρείο ή ένα νοσοκομείο. Όλα ξεκινούν από τον ιατρό και τον σεβασμό που θα δείξει στον ασθενή σε όλη την διάρκεια της εξέτασής του και την αγωνία του για την ασθένειά του. Ας δούμε τα πιο συχνά παράπονα των ασθενών προς τους ιατρούς και πως αντιμετωπίζονται!

Ιατρός και ασθενής

1. Αγένεια και απρεπής συμπεριφορά

Τα παράπονα σε αυτή την κατηγορία κυμαίνονται από την αγένεια του συνεργάτη μας στην υποδοχή προς τον ασθενή, μέχρι το να αισθανθεί ο ασθενής προσβεβλημένος από τον ίδιο τον ιατρό.

Ένας ασθενής ενοχλείται επίσης όταν κατά τη διάρκεια παραμονής του στο ιατρείο ακούει διάφορα κουτσομπολιά μεταξύ του προσωπικού ή δυνατές συνομιλίες.

Άλλες περιστάσεις που κρίνονται ενοχλητικές από τους ασθενείς περιλαμβάνουν:

Τη μεγάλη αναμονή για κάθε ραντεβού, την αίσθηση ότι ο ιατρός δεν τους ακούει προσεκτικά και τις συχνές διακοπές της εξέτασης από τηλεφωνήματα ή συχνές εισόδους άλλων στο εξεταστήριο την ώρα της εξέτασής του (συνεργάτες, βοηθοί, γραμματείς κ.ά.), που απασχολούν τον ιατρό για άλλους ασθενείς ή για άλλα θέματα λειτουργίας του ιατρείου.

Είναι κατανοητό ότι οι ασθενείς μπορούν να παρερμηνεύσουν ορισμένα γεγονότα, ειδικά όταν βρίσκονται σε μια ευαίσθητη κατάσταση και ανησυχούν για την υγεία τους.

Και ενώ η προσοχή ενός ιατρού μπορεί να είναι πάνω στην οθόνη του υπολογιστή του, ο ασθενής λαχταρά για μια επαφή με τα μάτια. Οι ασθενείς επίσης μπορούν εύκολα να θεωρήσουν τον παραμικρό απότομο υπαινιγμό του ιατρού σαν ενόχληση.

Η αποτροπή αυτών των αντιλήψεων μπορεί να είναι τόσο απλή όσο και η προσαρμογή της στάσης του ιατρού μεταξύ των ασθενών. Σε μια γενικότερη κλίμακα, οι πρακτικές υποδοχής και συναλλαγής με τους ασθενείς θα πρέπει να ακολουθούν ένα πρωτόκολλο, δηλαδή μια σειρά κατευθυντήριων αρχών από όλους τους εργαζομένους στο ιατρείο, διασφαλίζοντας ότι τα πρότυπα αυτά περιλαμβάνουν την ύπαρξη ενός στοιχείου κατανόησης και ενσυναίσθησης σε κάθε αλληλεπίδραση με τον ασθενή.

Αυτό ισχύει για όλα τα στάδια της επίσκεψης, από το τηλεφώνημα για το ραντεβού, μέχρι τον αποχαιρετισμό του ασθενή από το ιατρείο.

2. Βιαστική εξέταση

Οι ασθενείς απογοητεύονται όταν δεν τους επιτρέπεται – αυτό που θεωρούν ότι είναι επαρκής χρόνος – για να συζητήσουν πλήρως με έναν ιατρό σχετικά με τα συμπτώματα, τα αποτελέσματα, τις θεραπείες, τα φάρμακα, τις διαγνώσεις και τα σχέδιά τους. Είναι σαφές ότι δεν τους αρέσει η βιαστική εξέταση.

Ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι οι ιατροί συχνά αντιμετωπίζουν επείγουσες καταστάσεις και απρόβλεπτες επισκέψεις για εξέταση, εκτιμούν ότι πρέπει να ενημερώνονται εάν θα υπάρξει καθυστέρηση. Αυτή η έγκαιρη ενημέρωση, τους επιτρέπει να αλλάζουν τα σχέδιά τους ανάλογα, επειδή και ο δικός τους χρόνος είναι πολύτιμος.

Ένα μεγάλο μέρος αυτού του προβλήματος έγκειται σε μη ρεαλιστικό προγραμματισμό των ραντεβού. Ανάλογα με την ιατρική ειδικότητα και φυσικά τον ιατρό, ο χρόνος της επίσκεψης διαφέρει από ιατρό σε ιατρό, καθώς και ο ημερήσιος αριθμός των επισκέψεων.

Εάν ένας ιατρός μπορεί να ελέγχει σωστά το ημερήσιο πρόγραμμά του, θα είναι στην αξιοζήλευτη θέση να έχει μια ομαλή ροή των ραντεβού.

Κάνουμε μια σύντομη εκπαίδευση με το προσωπικό μας για τους τρόπους ενημέρωσης των ασθενών ως προς το τι μπορούν να περιμένουν κατά τη διάρκεια των ραντεβού τους με τον ιατρό.

Δίνουμε εντολή στον υπάλληλο κρατήσεων των ραντεβού και της υποδοχής να εξηγήσει στους ασθενείς πόσο χρόνο περίπου πιθανώς να περιμένουν, καθώς και πόσο χρόνο θα έχουν για την εξέτασή τους με τον ιατρό, ανάλογα φυσικά με την περίπτωση (αρχική εξέταση, επανεξέταση, ενημέρωση εξετάσεων, κ.λπ.).

3. Αίσθημα ντροπής ή υποτίμησης

Μερικοί ασθενείς ότι αισθάνονται ντροπή για το ιατρικό τους πρόβλημα. Και αυτό πρέπει ο ιατρός να είναι σε θέση να το αντιμετωπίσει γιατί συμβαίνει συχνά.

Αυτό που θα επιθυμούσαν είναι η κατανόηση, η υποστήριξη και οι συμβουλές, που μπορεί όμως να είναι δύσκολο, όταν ο ιατρός βλέπει τους ίδιους ανθρώπους με το ίδιο πρόβλημα επανειλημμένα.

Πολλοί άνθρωποι επίσης φοβούνται όταν επισκέπτονται έναν ιατρό.

Το τελευταίο πράγμα που χρειάζονται είναι να αισθάνονται επίσης υποτιμημένοι.

Συχνά παραπονούνται για την απώλεια ηθικής στο ιατρικό επάγγελμα, μέχρι την έλλειψη διαφάνειας στην υγειονομική περίθαλψη εν γένει. Χρέος μας είναι να τους κερδίσουμε και μέσω της διαπροσωπικής μας επαφής να τους δώσουμε λύση στο πρόβλημά τους.