Αναίμακτη τεχνική μικρής τομής για αρθροπλαστικές ισχίου

ALMIS: Antero-Lateral Minimally Invasive Surgery

 Πρόκειται για μια σύγχρονη και ελάχιστα παρεμβατική τεχνική με πολλά πλεονεκτήματα:

  1. Διατήρηση ακέραιων όλων των μυϊκών ομάδων γύρω από το ισχίο με αποτέλεσμα ο ασθενής να κινητοποιείται άμεσα μετεγχειρητικά.
  2. Ελάχιστα αιμορραγική τεχνική που σπάνια απαιτεί χορήγηση μονάδων αίματος.
  3. Τοποθέτηση άριστα σχεδιασμένων βιοεμφυτεύσιμων υλικών μεγάλης διάρκειας ζωής.
  4. Μικρός χειρουργικός χρόνος με αποτέλεσμα μικρότερες πιθανότητες μόλυνσης ή θρόμβωσης.
  5. Μικρή χειρουργική τομή με αποτέλεσμα λιγότερο μετεγχειρητικό άλγος και ταχύτερη αποθεραπεία του ασθενούς.

Πιθανές ερωτήσεις πριν από ένα τέτοιο χειρουργείο:

1.   Είναι η ALMIS  η ενδεδειγμένη μέθοδος για όλα τα ισχία;

Ναι είναι ενδεδειγμένη για όλα τα ισχία με δύο όμως εξαιρέσεις: τα υψηλά συγγενή εξαρθρήματα ισχίων και τις αναθεωρήσεις αρθροπλαστικών που έχουν φθαρεί.

2.   Μπορεί τη μέθοδο αυτή να την κάνει οποιοσδήποτε ορθοπεδικός;

Η ALMIS είναι μια απαιτητική τεχνική που πρέπει να πραγματοποιείται από εκπαιδευμένο σε αυτή την τεχνική ορθοπαιδικό.

3.   Είναι πιθανό να χρειαστώ αργότερα και δεύτερο χειρουργείο;

Αυτό εξαρτάται από διάφορους παράγοντες όπως η ηλικία του ασθενούς, οι δραστηριότητές του αλλά και η ποιότητα των οστών του. Μεγάλη σημασία έχει η επιλογή των κατάλληλων υλικών. Συνήθως χρησιμοποιούμε συνδυασμό νέας γενιάς πολυαιθυλενίου (highly cross-linked polyethylene XLPE) για την κοτύλη και νέας γενιάς κεραμικού από οξειδωμένο ζιρκόνιο (oxinium) για την κεφαλή του μηριαίου που έχουν πάρει έγκριση από το FDA Αμερικής ( αντίστοιχος ελληνικός ΕΟΦ) ως άφθαρτα υλικά για τουλάχιστον 30 χρόνια. Επίσης, σημασία για την μακροβιότητα της πρόθεσης παίζει και η σωστή τοποθέτηση των εμφυτευμάτων (προσανατολισμός της πρόθεσης και ισοσκέλιση των άκρων). Τέλος, ιδιαίτερο ρόλο παίζει και η  βιοενσωμάτωση των υλικών που έρχονται σε επαφή με το οστό δηλαδή η ένωση του οστού με το εμφύτευμα ώστε να μην χαλαρώσει η πρόθεση. Για αυτό τον σκοπό χορηγούνται μετεγχειρητικά φάρμακα βελτίωσης της οστεοενσωμάτωσης των εμφυτευμάτων που βελτιώνουν τον οστικό μεταβολισμό.

4.   Ποιες μπορεί να είναι οι επιπλοκές ενός τέτοιου χειρουργείου;

Οι επιπλοκές που αναφέρονται στη διεθνή βιβλιογραφία χωρίζονται σε διεγχειρητικές και μετεγχειρητικές.

Οι διεγχειρητικές είναι κακώσεις αγγείων και νεύρων, κάταγμα, λάθος τοποθέτηση εμφυτευμάτων, ανισοσκελία.

Οι μετεγχειρητικές επιπλοκές μπορεί να είναι η θρόμβωση στα κάτω άκρα και πιο σπάνια η πνευμονική εμβολή, η μόλυνση, το εξάρθρημα (κυρίως λόγω του κακού προσανατολισμού των εμφυτευμάτων), η χαλάρωση της αρθροπλαστικής (φθορά και οστεόλυση) και η έκτοπος οστεοποίηση (ανάπτυξη ασβεστώσεων που περιορίζουν την κίνηση της άρθρωσης). Στην διεθνή βιβλιογραφία τα ποσοστά των επιπλοκών αυτών κυμαίνονται από 1% έως 5%. Προλαμβάνουμε αυτές τις επιπλοκές χορηγώντας κατάλληλη αντιβιοτική αγωγή τόσο διεγχειρητικά όσο και μετεγχειρητικά, κατάλληλη αντιπηκτική θεραπεία για μακρό διάστημα εβδομάδων μετά την επέμβαση, κατάλληλη αντιφλεγμονώδης αγωγή καθώς και κατά περίπτωση φαρμακευτική αγωγή βελτίωσης του οστικού μεταβολισμού.

Ιωάννης Κ. Τριανταφυλλόπουλος, MD, MSci, PhD, FEBOT
Διευθυντής Ορθοπεδικής Κλινικής Νοσοκομείου Metropolitan
Λέκτορας ορθοπεδικής Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών