Ρήξη – Τενοντίτιδα – Τενοντοπάθεια Αχιλλείου

Ο Αχίλλειος τένοντας είναι ο παχύτερος και ισχυρότερος τένοντας του ανθρωπίνου σώματος. Βρίσκεται στο οπίσθιο τμήμα του ποδιού μας, πίσω και πάνω από την πτέρνα. Έχει υπολογιστεί ότι κατά το τρέξιμο ασκούνται δυνάμεις επί του Αχίλλειου τένοντα, 8πλάσιες του βάρους μας, ενώ σε σπριντ μπορεί να φτάσουν και το 16πλάσιο!

Παθήσεις Αχίλλειου τένοντα

Παθήσεις του τένοντα (οξείες τενοντίτιδες, χρόνιες τενοντοπάθειες και ενθεσοπάθειες) και πολύ περισσότερο οι ρήξεις αυτού (οξείες ή χρόνιες εκφυλιστικές) οδηγούν σε μόνιμη δυσλειτουργία της βάδισης και σε έκπτωση της απόδοσης ενός αθλητή ή ακόμη και στο τέλος της καριέρας του. Η πρόληψη των παθήσεων του Αχίλλειου αλλά και η έγκαιρη αντιμετώπισή τους είναι σημαντική για την αποκατάσταση της βάδισης αλλά και της λειτουργικότητας του πάσχοντος σκέλους.

Τι επηρεάζει τον Αχίλλειο τένοντα

Παράγοντες που οδηγούν σε παθήσεις ή ρήξεις του Αχίλλειου περιλαμβάνουν: (α) την ηλικία (δικόρυφη κατανομή με αυξημένη συχνότερα σε ηλικίες 20-25 και 35-45 ετών), (β) το φύλο (10 φορές συχνότερα σε άνδρες ), (γ) τη λήψη αντιβιοτικών (κινολόνες) και φαρμάκων για τη χοληστερίνη (στατίνες), (δ) τις τοπικές εγχύσεις κορτιζόνης (η κορτιζόνη μπορεί να βοηθάει στην ύφεση του πόνου, αδυνατίζει όμως τον τένοντα και αναστέλλει την όποια αναγεννητική ικανότητα διαθέτει) (ε) το κάπνισμα (μειώνει την τοπική αγγειακή κυκλοφορία), και (στ) η συμμετοχή σε αθλήματα με τρέξιμο, άλματα, απότομες επιταχύνσεις και επιβραδύνσεις, όπως ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ και τένις.

Χρόνιες παθήσεις

Σε χρόνιες τενοντοπάθειες και ενθεσοπάθειες που καταπονούν πολλούς αθλητές, εφαρμόζονται ελάχιστα παρεμβατικές τεχνικές αποσυμπίεσης του Αχίλλειου τένοντα με οστεοτομία του οπίσθιου τμήματος της πτέρνας, τεχνικές έγχυσης αυξητικών παραγόντων (PRPs), δίδονται οδηγίες για κατάλληλα υποδήματα και ειδικά πέλματα αποφόρτισης ενώ οι αθλητές ακολουθούν εξειδικευμένα προγράμματα ασκήσεων ή φυσικοθεραπείας

Ρήξη Αχίλλειου τένοντα

Οι αυτόματες ρήξεις του Αχίλλειου είναι αρκετά συχνές σε άτομα μέσης ηλικίας (30-40 ετών) κατά την διάρκεια αθλητικής δραστηριότητας. Ο αθλητής κατά την διάρκεια της άθλησης μετά από απότομο άλμα αισθάνεται ένα διαξιφιστικό πόνο στην περιοχή της γαστροκνημίας («γάμπας») και έχει την αίσθηση «ότι κάποιος αντίπαλος τον κτύπησε».

Θεραπεία Αχίλλειου τένοντα

Η ρήξη του Αχίλλειου είναι χειρουργική πάθηση και είναι απαραίτητη η αποκατάσταση της συνέχειας του τένοντα. Στις οξείες ρήξεις του Αχίλλειου η αποκατάσταση μπορεί να γίνει με κλειστή τελικο-τελική συρραφή του τένοντα χωρίς ανοικτή τομή στο δέρμα. Η μέθοδος αυτή έχει τα ίδια αποτελέσματα με την ανοικτή συρραφή, έχει όμως πολλά πλεονεκτήματα. Ο ασθενής έχει λιγότερο πόνο και μικρότερους κινδύνους φλεγμονής ή προβλήματα από το δέρμα (νέκρωση).

Αντίθετα, σε χρόνιες ρήξεις, σε εκτεταμένες βλάβες, και σε αποσπαστικές ρήξεις του Αχίλλειου από την κατάφυσή του στην πτέρνα, απαιτούνται ανοικτές επεμβάσεις. Στις επεμβάσεις αυτές εφαρμόζονται πολλές διαφορετικές τεχνικές αποκατάστασης της ρήξεις του Αχίλλειου τένοντα με χρησιμοποίηση ειδικών τεχνικών συρραφής και ενίσχυσης με τενόντια μοσχεύματα.

 

Εικόνα 1,2.

Ενθεσοπάθεια Αχίλλειου τένοντα σε αθλητή μεγάλων αποστάσεων. Πραγματοποίηση οστεοτομίας πτέρνης και έγχυση αυξητικών παραγόντων (PRPs).

 

Εικόνα 3.

Εκφυλιστική τενοντοπάθεια Αχίλλειου σε επαγγελματία καλαθοσφαιριστή. Χειρουργικός καθαρισμός της εκφυλιστικής εστίας και έγχυση αυξητικών παραγόντων (PRPs).

 

Εικόνα 4.

Οξεία ρήξη Αχίλλειου τένοντα σε αθλητή βόλεϊ. Διαδερμική συρραφή χωρίς χειρουργική διάνοιξη του δέρματος.